nadzieja (41)

Może nic się nigdy nie zmieni. Ale warto poczekać, gdyby miało się jednak okazać inaczej.

Trzeba żywić nadzieję, jak długo się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.

Wiara została dziwką, nadzieja się powiesiła. Jak tu żyć kiedy nie ma motywacji?

Ja jestem jedną z tych, która przywiązuje się do każdego miłego słowa. Tą, która zawsze wszystko wyolbrzymia. Zależy mi na innych o wiele bardziej, niż ja kiedykolwiek znaczyłam coś dla nich. Robię sobie nadzieje, a potem płaczę. Staram się tylko, żeby nikt nie zauważył tego, że jestem smutna. Często się śmieję, bo to kocham. Taka już jestem. Cholernie wrażliwa i wesoła.

Dlaczego cały czas mam nadzieję, że napiszesz, że tak cholernie Ci zależy, że Tęsknisz?