rany

Albo jestem zbyt wrażliwa, albo ludzie tak ranią.

-Tato zraniłem dziewczynę. -Weź proszę te gwoździe i za każdym razem, gdy ją zranisz, wbij jeden w ścianę. Po miesiącu syn znów przychodzi do ojca. -Ściana jest już zapełniona, tato. Co teraz mam robić? -Teraz za każdym razem, gdy ją przeprosisz, wyjmij jeden gwóźdź. Po miesiącu wszystkie gwoździe zniknęły. -Wyjąłem już wszystkie, ale... na ścianie pozostało wiele dziur. -Bo widzisz, synku... nieważne ile razy przeprosiłeś dziewczynę, rany i tak się nie zagoją.

Za kim najbardziej tęsknisz ? - hmm .. tęsknie za ludźmi, którzy nauczyli mnie żyć. - jak to nauczyli żyć ? przecież każdy to potrafi . - ja nie potrafiłam . na szczęście spotkałam na drodze wspaniałych ludzi , którzy pokazali mi jak się śmiać , kochać , jak czuć się szczęśliwą .. - to pewnie nauczyli cię też i płakać .. - niee , płakać nauczyłam się sama .. wtedy , gdy odeszli bez słowa pożegnania.

Kiedy go poznałam byłam przekonana, że nie wszyscy ludzie zawodzą... Nigdy więcej w to nie uwierzę.

Ludzie często nie zdają sobie sprawy jak, nawet nieświadomie ranią innych. Nie chodzi tu o jakiekolwiek rany fizyczne, ale o słowa. Te, które często nieumiejętne wypowiedziane potrafią zniszczyć wszystko. Te, które ranią sto razy mocniej od czynów.