przemijanie

W miarę posuwania się po osi czasu, szansa przeżycia spada w końcu do zera dla każdego.

Jeszcze nie zacząłem liczyć. Nie wiem, czy tylko ja tak mam, czy wszyscy: za każdym razem, kiedy ktoś umiera, odliczam, ile czasu minęło. Najpierw minuty, potem godziny. Potem dni, tygodnie i miesiące. I pewnego razu uświadamiasz sobie, że już nie liczysz i nawet nie wiesz, kiedy przestałeś. W tym momencie ta osoba odchodzi naprawdę.

Życie toczy się, czasem pustka wkrada się, czasem radość, czasem smutek ogarnia mnie. Myśli przeplatają się, zegar życia goni mnie, staram się łapać garściami życie swe. Każdego dnia wiedząc, że może nie być następnego dnia...

Wy, ludzie, jesteście tak kruchymi istotami. Niby wszystko jest w porządku, ale w każdej chwili możecie bezpowrotnie odejść.

Wszystko przeminie. Mądry Człowiek wie o tym od samego początku i niczego nie żałuje.