nieszczęście (4)

Dopiero nieszczęście odkrywa w ludzkich umysłach skarby nieprzebrane.

Dlaczego mi się zawsze musi coś zjebać, no dlaczego.!? Nie mogę być cholernie szczęśliwa, może nie cholernie, ale szczęśliwa tak po prostu bez żadnych problemów. Szczerze.? To ja mam już dość życia, tego świata. Najchętniej to bym uciekła gdzieś daleko, tak żeby nikt mnie nie znalazł. Może bym wtedy była szczęśliwa.? Bez ludzi którzy mnie ranią, bez szkoły która mnie męczy, bez miasta które mnie dusi. To moje szczęście, którego nie mam powoli mnie zabija.

Jest bardzo nieszczęśliwy. Jest jak piękna, stłuczona waza. Tylko mając dużo szczęścia i zręczności, można ją z powrotem poskładać, żeby była taka jak wcześniej.

Gdy czyta się różne smutne historie, łatwo jest sobie wyobrazić, że bohatersko stawiamy czoło trudnościom, znacznie trudniej jest poradzić sobie z nieszczęściem, które naprawdę nas dotyka.

Jak niemal każde nieszczęście, historia zaczęła się szczęśliwie...