wspomnienia (161)

I to jest cholernie niesprawiedliwe, że w momencie kiedy ja wylewam łzy w poduszkę ty sobie słodko śpisz.

Jeśli mogłabym coś w sobie zmienić, zmieniłabym tylko jedno. To, że za bardzo się wszystkim przejmuję. Tym co zrobiłam, czego nie zrobiłam, co zrobię i czego nie zrobię. A przecież jutro już może mnie nie być.

Brak nałogów, żadnych długów, stres był czymś kompletnie nieznanym. Chciałoby się powrócić do tych beztroskich czasów.

Przyznaj się, że Ci zależało. Przez chwilę, ale zależało...

Wieczory są w tym wszystkim najgorsze. Siedzisz w zupełnie ciemnym pokoju i starasz się wmówić sobie, że wszystko jest w porządku. Starasz się myśleć o czymś innym. I nagle zdajesz sobie sprawę, że już nie możesz, że nie ma go przy Tobie a łzy jakoś tak same zaczynają spływać po policzkach.