rozstania (92)

Zatrzymuję się, chociaż wiem, że nie powinnam. To przez to, że kiedy wymawia moje imię, ono brzmi w jego ustach jak muzyka.

I to jest cholernie niesprawiedliwe, że w momencie kiedy ja wylewam łzy w poduszkę ty sobie słodko śpisz.

Najbardziej boję się, że kiedyś zobaczę Go w objęciach innej.

I mimo wszystko wciąż jesteś osobą dla której zrobiłabym więcej niż dla pozostałych.

Trochę mi go brakuje, ale to kwestia czasu, a on był frajerem.